Asıl iş aile olabilmekte

        Eşinin sesi salona kadar geliyor ve Ertan’ın kulaklarını rahatsız ediyordu. Bir ses bu kadar yorabilir bir insanı diye düşündü. Ne dediğini bile anlamıyordu eşinin. Ama o söylenmeye bir başladı mı, adeta göğsüne bir öküz oturuyordu Ertan’ın. Sonuçta duymazdan gelemez miydi? Sonra mırıldandı kendi kendine. Bu sesi duymamak mümkün değil!  Halbuki ne kadar da isteyerek, severek evlenmişti. Şimdi ise evin içinde birbirlerinden kaçmak için köşe kapmaca oynuyorlardı. Artık Ertan iş çıkışlarında biraz daha fazla oyalanmaya başlamıştı. Ne kadar geç girsem eve o kadar iyi diyordu. En acısı ise cumartesi günü yarım gün çalışıp pazartesi sabahına kadar evde olmasının ona yük olmasıydı. İnsan evinden kaçar mı diye düşündü.  Bunun sıkıntısı Ertan’ı cuma akşamında rahatsız etmeye başlıyordu. Ertan defalarca hanımı ile konuşmak istedi. Ama bir türlü sorun nerede, bu çıkmaz nasıl çözülecek anlayamıyordu. Tek bildiği şey bu işin böyle devam edemeyeceği idi.

 

        Aslı sesini daha da yükselterek söyleniyordu ki Ertan’ın duyduğundan emin olmalıydı. Evet bu söylenmeler ilişkiyi düzeltmiyordu, Ertan’da küçücük bir değişiklik olmuyordu ama en azından Aslı rahatlıyordu. Bazen Ertan’ın tepkisizliği ve sessizliği onu daha da çileden çıkarıyor ve Aslı buralarda bel altı vurmaya başlıyordu. Sanki Ertan’ın canı yandıkça kendi canı soğuyor gibi hissediyordu. Kimi zaman Aslı evde tek başına otururken nasıl bu hale geldik diye düşünüyor, işin içinden çıkamıyordu! Çok sevmişti Ertan’ı. Eğer bir beyaz atlı prens var ise bu Aslı için Ertan’dan başkası değildi. Her saniye onu düşündüğünü anımsadı. İstemeye geldikleri zaman ne heyecanlanmıştı. Babası Aslı’yı istediklerinde bir es vermiş, cevabı bir kaç saniye geciktirmişti. Gülümsedi Aslı. O birkaç saniye ona ne uzun gelmişti. Ama şimdi saat 17.30 oldu mu içine bir sıkıntı oluşuyordu. Birazdan Ertan eve gelecekti ve bu Aslı’yı geriyordu. 

        Ertan pazar akşamı banyoya girdi. Ertesi gün iş vardı. Sonra sakallarına baktı, çok uzadığını düşündü ve toparlamak gerektiğine karar verdi. Makinesini çıkardı ve uygun uçla düzeltmeye başladı. Sakallarını ve favorilerini düzelten Ertan yüzüne baktı ve ‘yaşlandım’ diye mırıldandı.  Kolay mı dedi çektiklerim. Sabır, sabır nereye kadar dedi kendi kendine. Sonra banyoya girdi. Banyodan çıkıp kurulandıktan sonra giyinmeye başlamıştı ki Aslının ona doğru ve çok sinirli bir şekilde geldiğini gördü. Aslı yanına kadar geldi ve çok ağır hakaretler etmeye başladı yine. Ertan söylenenlere alışmıştı biraz, neyi yanlış yaptığını anlamaya çalışırken konunun sakal traşı ile ilgili olduğunu anladı. Demek ki kılları sağa sola sıçramıştı. Bunu anlamak için çaba sarf etmek zorundaydı. Bu ağır hakaret bombardımanı, tek tek saysan sayılabilir bir avuç kıl içindi. Sonra konu nasıl olduysa Ertan’ın annesine ve ablasına geldi. Aslı’nın onlar ile ilgili şikayetleri hiç bitmiyordu. Ve her kavga bir şekilde Ertan’ın ailesine geliyordu. Genelde cevap vermemeyi tercih eden Ertan bu sefer farklı davrandı. Ve o da Aslı’nın canını acıtmaya çalıştı. Bel altı aklına ne geliyor ise sıralamaya başladı. Aslı daha da çileden çıktı bu sefer. İş neredeyse fiziksel temasa varacakken Ertan odaya girdi kapıyı çarparak kapattı. Ve daha saat 20:40 iken uyumaya çalıştı. Aslı da bir süre daha söylendikten sonra sakinleşti. Ertan henüz dalamamıştı ki Aslı odaya girdi, yastığını ve battaniyesini aldı. Belli ki bu gece salonda yatacak ve Ertan’ın yanına gelmeyecekti. 

Aslı salonda ağlamaya başladı. Sesi Ertan’a gitmesin istemiyor ve içine içine ağlıyordu. Sanki Ertan onun sesini duyar ise güçsüz olduğunu düşünürdü. Bu yüzden sessizce ağladı. Sonra bu işin böyle devam edemeyeceği düşündü. Evet bu iş böyle devam edemezdi. Peki ne yapabilirim diye düşündü Aslı. Boşanmaktan başka ne yapabilirdi? İnsan o kadar çok sevdiği birine karşı şimdi bu karmaşık hisseleri nasıl hissedebiliyordu.  

Ertan yorganı başına çekti ve uyumaya çalıştı. Ama çok erken olduğundan dalamıyordu bir türlü. Düşünmeye başladı. Ayrılık terk çare gibi gözüküyordu. Boşanmalıyız. İyi ama ne oldu da biz bu durumdayız? Neden aramızdaki saygı bitti? Neden o sevgiden eser kalmadı? Artık birbirimizi görmek dahi istemiyoruz. Ne yapmalıyım?  Nasıl çıkacağım bu kısır döngüden? 

Aslı ve Ertan’ın hikayesi gibi duran bu hikâye aslında günümüzde büyük çoğunluğun hikayesi oldu. Peki gerçekten hata kimde? Aslı mı haklı yoksa Ertan mı? Ya da hatanın kendisi bir haklı aramak mı? 

Aile olmak ne demek? 

Nasıl aile olunur? 

Ben ailenin tanımını yanlış yapmışsam aile olabilir miyim?.

Her ilişki hem bir seçimdir, hem vazgeçiş. Peki o zaman ben ailem için neleri seçmeliyim, neleri feda etmeliyim?..